سیرابی از شکمبه و معده گوسفند یا گوساله تهیه میشود که در کشورهای خاورمیانه بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. سیرابی از اجزای داخلی دام‌ها تهیه میشود که یک خوراکی مقوی و سرشار از پروتئین شناخته شده و می‌تواند به شکل‌های مختلفی مانند خورش، سوپ یا کباب تهیه و سرو شود.
ارزش غذایی سیرابی
در ایران سیرابی خوراکی محبوب و مورد علاقه مردم است که بافتی نرم و طعمی خاص و منحصر به فرد دارد. سیرابی از نظر تغذیه‌ای ارزش بالایی داشته و می‌تواند بخشی مفید از رژیم غذایی باشد. سیرابی از ارزش غذایی بالایی برخوردا بوده که در ادامه لیست شده‌اند:
• پروتئین: سیرابی منبع خوبی از پروتئین است که برای ساخت و ترمیم بافت‌های بدن ضروری است.
• ویتامین‌ها: سیرابی حاوی ویتامین‌های گروه B به‌ویژه ویتامین B12 بوده که برای سلامت سیستم عصبی و تولید سلول‌های خونی اهمیت دارد. همچنین سیرابی حاوی ویتامین‌های A و C است.
• مواد معدنی: سیرابی سرشار از مواد معدنی (آهن، روی و سلنیوم) است. آهن موجود در سیرابی برای تولید هموگلوبین و جلوگیری از کم‌خونی ضروری است. روی نیز نقش مهمی در سیستم ایمنی بدن و بهبود زخم‌ها دارد. سلنیوم نیز برای تقویت سیستم ایمنی، بهبود عملکرد تیروئید، کاهش خطر بیماری‌های قلبی و سرطان مفید است.
• کالری: سیرابی نسبت به برخی دیگر از پروتئین‌ها مانند گوشت قرمز چربی کمتری دارد که گزینه مناسب برای افرادیست که دنبال مصرف پروتئین با کالری پایین‌تر هستند.
• چربی: چربی موجود در سیرابی معمولا پایین است در نتیجه برای افرادیکه دنبال کاهش مصرف چربی هستند مزیت محسوب میشود.
خواص سیرابی
سیرابی به عنوان یکی از محصولات داخلی دام‌ها خواص زیادی دارد که به بهبود سلامت و تغذیه افراد کمک می‌کند بنابراین در لیست غذاهای سالم قرار دارد. در ادامه به 10 مورد از خواص شگفت انگیز سیرابی اشاره شده است:
1. منبع غنی پروتئین
سیرابی یک منبع عالی پروتئین است. پروتئین‌ها برای ساخت و ترمیم بافت‌های بدن، سیستم ایمنی و تولید هورمون‌ها ضروری هستند. پروتئین‌های سیرابی با کیفیت بوده که حاوی آمینواسیدهای ضروری برای بدن هستند.
2. حاوی ویتامین‌ها
سیرابی سرشار از ویتامین‌های گروه B است، ویتامین B12 برای تولید سلول‌های خونی و حفظ سلامت سیستم عصبی ضروری است. ویتامین B6 موجود در سیرابی به متابولیسم پروتئین‌ها کمک می‌کند و نقش مهمی در تامین انرژی بدن دارد.
3. منبع خوب آهن
سیرابی حاوی مقدار زیادی آهن آن است. آهن ماده‌ای ضروری برای تولید هموگلوبین در خون بوده که افراد دچار کم‌خونی یا کمبود آهن می‌توانند با گنجاندن سیرابی در رژیم غذایی، به بهبود وضعیت آهن مورد نیاز خون کمک کنند. مصرف آهن در کنار ویتامین C به جذب بهتر آن کمک می‌کند که برای این کار می‌توان به سیرابی آبلیمو اضافه کرد.
4. حاوی روی و سلنیوم
سیرابی منبع غنی از روی و سلنیوم است. روی نقش مهمی در تقویت سیستم ایمنی، بهبود زخم‌ها و سلامت پوست داشته و سلنیوم همچون آنتی‌اکسیدانی قوی عمل کرده که منجر به حفظ سلامت قلب و کاهش خطر بیماری‌های مزمن میشود.
5. کم‌چرب و کم‌کالری
سیرابی به دلیل چربی کم می‌تواند برای افرادی که به دنبال کاهش وزن یا کنترل چربی رژیم غذایی خود هستند، مفید باشد. تقریبا هر یک وعده سیرابی (حدود 140 گرم) حاوی 5 گرم چربی و 131 کالری انرژی است.
6. منبع کلاژن
سیرابی حاوی کلاژن بوده که برای سلامت پوست، مو و مفاصل بسیار مفید است و میزان التهاب را کاهش می‌دهد. مصرف کلاژن می‌تواند به افزایش خاصیت ارتجاعی پوست و کاهش چین و چروک‌ها کمک کند.
7. حاوی چربی‌های غیر اشباع
چربی‌های موجود در سیرابی از نوع غیر اشباع هستند که برای سلامتی قلب مفید است. چربی‌های غیر اشباع می‌توانند به کاهش سطح کلسترول LDL (کلسترول بد) و افزایش سطح کلسترول HDL (کلسترول خوب) کمک کنند.
8. موثر در بهبود هضم
سیرابی از نظر فیبر چندان غنی نیست اما به دلیل نوع خاص بافت به هضم غذا کمک می‌کند. وجود سیرابی در وعده‌های غذایی تا حدی می‌تواند به تحریک حرکات روده و بهبود فرایند هضم کمک کند.
9. تقویت سیستم ایمنی
سیرابی به دلیل وجود مواد مغذی مختلف مانند ویتامین‌ها و مواد معدنی قادر به تقویت سیستم ایمنی بدن بوده که خطر ابتلا به انواع عفونت‌ها و بیماری‌ها را کاهش دهد.
10. حفظ سلامت قلب
مصرف سیرابی به دلیل کم‌چرب بودن و داشتن چربی‌های سالم، برای بهبود سلامت قلب و عروق موثر است و خطر بیماری‌های قلبی را کاهش می‌دهد.
خواص سیرابی از نظر طب سنتی
در طب سنتی سیرابی یک ماده غذایی مقوی و سودمند شناخته میشود. خواص سیرابی از منظر طب سنتی عبارتند از:
1. تقویت بنیه بدنی و انرژی: سیرابی از نگاه طب سنتی توانایی افزایش استقامت توان بدنی و افزایش انرژی را داشته که برای افراد با کار بدنی زیاد یا ورزشکاران مناسب است.
2. بهبود هضم: به اعتقاد پزشکان طب سنتی سیرابی به دلیل بافت خاص می‌تواند موجب تحریک ترشحات معده و افزایش هضم مواد غذایی شود.
3. تقویت نیروی جنسی: در طب سنتی سیرابی ماده غذایی مقوی برای تقویت نیروی جنسی و افزایش رغبت جنسی محسوب میشود.
4. تسکین دردهای مفصلی: به دلیل وجود کلاژن در سیرابی، مصرف آن در طب سنتی برای تسکین دردهای مفصلی و استخوانی مفید است زیرا به تقویت بافت‌های مفصلی و کاهش التهاب کمک می‌کند.
5. تقویت سیستم ایمنی: طب سنتی بر این باور است که سیرابی به دلیل دارا بودن مواد مغذی مختلف به تقویت سیستم ایمنی بدن، پیشگیری از بیماری و عفونت‌ها کمک می‌کند.
6. طبع گرم: از نظر طب سنتی، سیرابی غذایی با طبع گرم محسوب میشود. طبع گرم سیرابی برای افراد سرد مزاج و در فصل‌های سرد سال مناسب است زیرا بدن را گرم نگه می‌دارد.
7. مفید برای کم‌خونی: با توجه به میزان آهن و ویتامین B12 موجود در سیرابی برای افراد کم خون مفید بوده و سطح آهن خون را بهبود می‌بخشد.
چه کسانی نباید سیرابی بخورند؟
سیرابی، با وجود خواص متعددی که دارد برای همه مناسب نیست و برخی افراد بهتر است به دلایل زیر از مصرف آن پرهیز کنند یا به مقدار بسیار کم از آن بخورند:
1. افراد مبتلا به بیماری‌های کلیوی: سیرابی حاوی پروتئین و مواد معدنی زیادی از جمله پتاسیم و فسفر است. افرادی که دچار بیماری‌های کلیوی هستند افزایش مصرف پروتئین و مواد معدنی می‌تواند به بروز مشکلات جدی‌تر مانند نارسایی کلیه منجر شود.
2. افراد با چربی خون بالا (هیپرلیپیدمی): سیرابی معمولا کم‌چرب است اما حاوی چربی‌های اشباع شده بوده که افراد دارای چربی خون بالا یا بیماری‌های قلبی باید از مصرف سیرابی و سایر غذاهای مشابه پرهیز کنند.
3. افراد دارای مشکلات گوارشی: سیرابی برای برخی افراد با مشکلات گوارشی مانند سندرم روده تحریک‌پذیر یا سوءهاضمه مناسب نیست زیرا ممکن است بعد از مصرف به فرد احساس سنگینی، نفخ یا درد در ناحیه شکم دست دهد.
4. افراد با حساسیت به مواد غذایی: حساسیت به سیرابی می‌تواند منجر به بروز واکنش‌های آلرژیک از جمله خارش، تورم، مشکلات تنفسی و دیگر علائم گردد.
5. زنان باردار و شیرده: ترس از احتمال وجود باکتری‌ها، مواد شیمیایی یا ناخالصی‌ها در سیرابی ممکن است به سلامت مادر و کودک آسیب برساند.
6. افراد با مشکل قند خون یا دیابت: سیرابی به تنهایی قند بالایی ندارد اما گاهی هنگام پخت با مواد دیگری ترکیب میشود که قند را افزایش می‌دهد از این رو افراد دیابتی باید دقت بیشتری در مصرف آن داشته باشند.
