بیماری کرون یک اختلال گوارشی مزمن است که باعث التهاب و آسیب در دستگاه گوارش می شود. در واقع این بیماری به گروهی از شرایط به نام بیماری های التهابی روده (IBD) تعلق دارد. بیماری کرون معمولاً انتهای روده کوچک و ابتدای روده بزرگ (کولون) را درگیر می کند، اما طبق گفته موسسه ملی دیابت و بیماری های گوارشی و کلیوی (NIDDK)، التهاب می تواند در هر نقطه از دستگاه گوارش رخ دهد.
به طور کلی، علت دقیق بیماری کرون ناشناخته باقی مانده است، اما محققان معتقدند که این بیماری به دلیل ترکیبی از ژنتیک، اختلال عملکرد سیستم ایمنی و عوامل محیطی ایجاد می شود. در حالی که هیچ درمانی برای بیماری کرون وجود ندارد، چندین روش درمانی برای مدیریت علائم و بیماری در دسترس است.
برای اینکه اطلاعات خود را در رابطه با بیماری کرون و علائم و درمان آن افزایش دهید، در ادامه این بخش با خوب میشی همراه بمانید.
پیشنهاد مطالعه: آشنایی با 10 کلینیک برتر گوارش در تهران به همراه آدرس و شماره
بیماری کرون چیست؟
بیماری کرون باعث التهاب مزمن دستگاه گوارش می شود و نوعی IBD در نظر گرفته می شود. 5 نوع بیماری کرون وجود دارد که هر کدام بر اساس قسمتی از دستگاه گوارش که تحت تأثیر قرار می دهند، طبقه بندی می شوند:
- ایلئوکولیت ایلئوم انتهایی (انتهای روده کوچک) و کولون را که به نام روده بزرگ نیز شناخته می شود، درگیر می کند. این شایع ترین نوع بیماری کرون است.
- ایلیت در ایلئوم رخ می دهد که سومین و آخرین قسمت روده کوچک است که به روده بزرگ متصل می شود.
- بیماری کرون معده و دوازدهه بر معده و دوازدهه (آغاز روده کوچک) تأثیر می گذارد.
- ژژونوئیلیت در ژژنوم که در نیمه بالایی روده کوچک قرار دارد رخ می دهد. این شکل از بیماری کرون باعث ایجاد نواحی پراکنده التهاب می شود، نه اینکه کل ناحیه روده را ملتهب کند.
- کولیت کرون (گرانولوماتوز) در روده بزرگ رخ می دهد.
پیشنهاد مطالعه: سرطان روده چیست؟ علائم سرطان روده و تشخیص آن
علائم بیماری کرون چیست؟
علائم بیماری کرون با توجه به نوع بیماری و در افراد مختلف، متفاوت است. از آنجایی که این بیماری هر بخشی از دستگاه گوارش را تحت تاثیر قرار می دهد، علائم بسته به محل التهاب روده ها متفاوت است. هنگامی که فرد در حال بهبودی است، علائم معمولا کاهش می یابد.
به طور کلی، علائم گوارشی بیماری کرون عبارتند از:
- اسهال مداوم یا مکرر
- خونریزی از رکتوم
- اجابت مزاج فوری
- درد و گرفتگی شکم
- احساس می کنید که اجابت مزاج کامل نشده است
- یبوست، گاهی اوقات منجر به انسداد روده می شود
سایر علائم بیماری کرون که مستقیماً به دستگاه گوارش مربوط نمی شود عبارتند از:
- تغییرات در بینایی
- قرمزی و یا درد در چشم
- زخم های دهان
- مفاصل متورم و یا دردناک
- تب
- از دست دادن اشتها
- شرایط پوستی از جمله بثورات، زخم ها یا برجستگی ها
- کاهش وزن
- عرق شبانه
- از دست دادن چرخه قاعدگی
- خستگی مفرط
- پوکی استخوان
- عوارض کبدی
پیشنهاد مطالعه: علائم سرطان روده بزرگ چیست ؟ | درمان سرطان روده بزرگ
علت بیماری کروم چیست؟
اگرچه محققان گمان می کنند که چندین عامل ممکن است در ایجاد بیماری کرون نقش داشته باشند، اما علت بیماری کرون هنوز مشخص نشده است. طبق گفته پزشکان و متخصصان در این زمینه، برخی از عواملی که ممکن است در ایجاد بیماری کرون نقش داشته باشند عبارتند از:
- ژنتیک: اگر یکی از خویشاوندان مبتلا به بیماری کرون باشد، ممکن است خطر ابتلا به بیماری کرون را در سایر افراد، افزایش دهد. چندین ژن با افزایش خطر ابتلا به بیماری کرون مرتبط هستند، با این حال تحقیقات بیشتری در مورد ارتباط بین کرون و این ژن ها مورد نیاز است.
- اختلال در عملکرد سیستم ایمنی: بیماری کرون یک اختلال خود ایمنی در نظر گرفته می شود، به این معنی که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلول های سالم در پوشش دستگاه گوارش حمله می کند و باعث التهاب می شود. افراد مبتلا به بیماری کرون همچنین دارای سطوح بالاتری از سیتوکین ها (مولکول های ایمنی) هستند که باعث التهاب می شود و ممکن است باعث آسیب به دستگاه گوارش شود. همچنین عدم تعادل میکروبیوم روده می تواند در افراد مبتلا به بیماری کرون رخ دهد و ممکن است به اختلال عملکرد سیستم ایمنی کمک کند.
- فاکتورهای محیطی: تحقیقات نشان می دهد رژیم غذایی، سیگار کشیدن، استرس و عفونت های گذشته مانند e. coli و campylobacter و همچنین مصرف برخی داروها مانند داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) (ایبوپروفن یا آسپرین)، داروهای پیشگیری از بارداری یا آنتی بیوتیک ها ممکن است در ایجاد یا پیشرفت بیماری کرون نقش داشته باشند.
روش تشخیص بیماری کرون چگونه است؟
به طور کلی، هیچ روش واحدی برای تشخیص بیماری کرون وجود ندارد، زیرا این بیماری با علائم مختلفی ظاهر می شود و ممکن است هر بخشی از دستگاه گوارش و سایر اندام ها را درگیر کند. با این حال، برخی از روش های تشخیص بیماری کرون ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- ارائه بالینی: علائمی مانند اسهال مداوم، درد شکم، کاهش وزن، تب و خستگی ممکن است نشان دهنده بیماری کرون باشد. با این حال، از آنجایی که این علائم ممکن است با سایر اختلالات گوارشی نیز همراه باشد، تشخیص بیماری کرون تنها بر اساس تظاهرات بالینی فرد کافی نیست.
- سابقه خانوادگی: بررسی سابقه خانوادگی بیماری کرون ممکن است به تشخیص این بیماری کمک کند، افرادی با سابقه خانوادگی کرون ممکن است دارای استعداد ژنتیکی شناخته شده برای ابتلا به این بیماری باشند.
- تست های آزمایشگاهی: آزمایش خون می تواند به آشکار کردن علائم رایج بیماری کرون، مانند التهاب، کم خونی ویا سایر کمبودهای ریزمغذی ها کمک کند. همچنین آزمایش مدفوع نیز می تواند به رد عفونت به عنوان علت علائم کمک کند و همچنین می تواند التهاب روده را تشخیص دهد.
- یافته های آندوسکوپی: کولونوسکوپی و آندوسکوپی به پزشک اجازه می دهد تا با استفاده از یک لوله انعطاف پذیر مجهز به یک نور کوچک و دوربین، دستگاه گوارش را بررسی کند. این روش ها می توانند به تشخیص علائم التهاب، زخم، تنگ شدن روده ها یا سایر ناهنجاری های گوارشی که معمولاً در بیماری کرون دیده می شوند، کمک کنند. بیوپسی (نمونه‌هایی از بافت‌ها یا سلول‌ها) که در طول آندوسکوپی گرفته می شود نیز می تواند وجود التهاب بافتی را که در بیماری کرون یافت می شود را نشان دهد.
- مطالعات تصویربرداری: اشعه ایکس، سی تی اسکن یا ام آر آی تصاویری از دستگاه گوارش ارائه می دهند و به متخصصان اجازه می دهدن تا علائم التهاب، تنگ شدن دستگاه گوارش یا عوارض دستگاه گوارش مانند فیستول (ارتباط غیر طبیعی بین دو قسمت بدن که معمولاً به دلیل وجود دارد را شناسایی کنند. یک آسیب) یا آبسه (مجموعه ای از چرک که معمولاً در اثر عفونت ایجاد می شود) که معمولاً در بیماری کرون یافت می شود را مورد بررسی قرار دهند.
آشنایی با روش های درمان بیماری کرون
اگرچه درمانی برای بیماری کرون وجود ندارد، اما هدف از درمان ها مدیریت علائم، القاء و حفظ بهبودی (دوره هایی که علائم و التهاب به خوبی کنترل می شوند) و رفع هرگونه عارضه ای که ممکن است ایجاد شود، است. برنامه های درمانی معمولا با توجه به شرایط هر فرد طراحی می شود و ممکن است شامل ترکیبی از موارد زیر باشد:
- اصلاح سبک زندگی: برخی از اصلاحات سبک زندگی به کاهش خطر ابتلا به بیماری کرون کمک می کند، شامل تغییرات رژیم غذایی، ترک سیگار و مدیریت استرس. مدیریت استرس می تواند به بهبود کیفیت کلی زندگی کمک کند در حالی که به طور بالقوه فعالیت بیماری را کاهش می دهد، در حالی که ترک سیگار می تواند شدت علائم و خطر عوارض را کاهش دهد. در همین حال، اجتناب از غذاهایی که باعث التهاب می شوند می تواند به کاهش دفعات شعله ور شدن این بیماری کمک کند.
- داروها: داروهای خاصی ممکن است برای درمان بیماری کرون در کوتاه مدت استفاده شوند، از جمله آنتی بیوتیک ها (مترونیدازول و سیپروفلوکساسین) برای عفونت های باکتریایی و یا برای مدیریت عوارضی مانند آبسه یا فیستول و کورتیکواستروئیدها (پردنیزون یا بودزونید) برای کمک به کاهش التهاب در موارد متوسط تا شدید. با این حال، کورتیکواستروئیدها خطر عوارض جانبی قابل توجهی مانند فشار خون بالا، قند خون بالا، افزایش وزن، بی خوابی، نوسانات خلقی و پوکی استخوان را به همراه دارند.
- آمینوسالیسیلات ها (سولفاسالازین و مسالامین): داروهای ضد التهابی هستند که گاهی برای درمان بیماری خفیف کرون برای کمک به مدیریت التهاب استفاده می شوند، در حالی که تعدیل کننده های ایمنی (آزاتیوپرین، مرکاپتوپورین و متوترکسات) سیستم ایمنی را سرکوب می کنند. این داروها ممکن است التهاب در دستگاه گوارش را کاهش دهند، اما ممکن است چندین ماه طول بکشد تا اثر کنند. تعدیل کننده های ایمنی ممکن است در ترکیب با داروهای بیولوژیک (اینفلیکسیماب، آدالیموماب، اوستکینوماب و ودولیزوماب) استفاده شوند که پروتئین ها و سلول های خاص درگیر در التهاب را به عنوان شکلی از درمان طولانی مدت در موارد متوسط تا شدید بیماری کرون هدف قرار می دهند.
- جراحی: گاهی اوقات برای درمان عوارض بیماری کرون یا زمانی که داروها قادر به کنترل بیماری نیستند، جراحی لازم است. جراحی ممکن است شامل برداشتن بخشی از روده آسیب دیده، گشاد کردن یک ناحیه باریک، بستن فیستول، تخلیه آبسه یا درمان بیماری که در مقعد یا در نزدیکی آن رخ می دهد، باشد. در حالی که جراحی می تواند علائم را تسکین دهد، اما یک درمان قطعی نیست و افراد معمولاً پس از جراحی برای جلوگیری از عود بیماری به دارو نیاز دارند.
پیشنهاد مطالعه: رژیم غذایی مناسب برای پولیپ روده
رژیم غذایی مناسب برای بیماری کرون
اگرچه شواهد کافی مبنی بر اینکه رژیم غذایی به تنهایی می تواند باعث بهبود یا پیشگیری از بیماری کرون شود، وجود ندارد، اما رژیم غذایی می تواند برای مدیریت علائم و اصلاح کمبودهای تغذیه ای که معمولاً با این بیماری مرتبط است، استفاده شود.
طبق گفته کارشناسان و متخصصان تغذیه، در حالی که فیبر بخش مهم و سالمی از رژیم غذایی انسان است، انواع خاصی از فیبر می‌توانند علائم را در طول تشدید بیماری کرون بدتر کنند. فیبر نامحلول مانند سبوس گندم، برنج قهوه ای، پوست میوه ها و سبزیجات، حبوبات، غلات کامل، مغزها و دانه ها، می توانند حرکت مواد زائد را از طریق روده تسریع کند و منجر به فوریت و اسهال شود.
بنابراین اگر به بیماری کرون مبتلا هستید، بهتر است سبزیجات و میوه های نرم و پخته شده و بدون پوست را به جای گزینه های خام انتخاب کنید. همچنین رژیم غذایی مدیترانه ای نشانگرهای التهاب را در انسان کاهش می دهند. از آنجایی که التهاب یکی از علائم بارز بیماری کرون است، رژیم غذایی مدیترانه ای اغلب در مدیریت بیماری کرون استفاده می شود. اجزای اصلی رژیم غذایی مدیترانه ای عبارتند از:
- افزایش غذاهای گیاهی
- مصرف چربی های سالم از جمله آجیل، دانه ها، ماهی و روغن زیتون
- کاهش مصرف گوشت قرمز و غذاهایی که به شدت فرآوری شده اند
علاوه بر این، بیماری کرون می تواند منجر به کمبود ریز مغذی ها، مانند کمبود آهن، کاهش کلسیم، روی، ویتامین B12، منیزیم و ویتامین D به دلیل جذب ضعیف شود. علاوه بر این، برخی از افراد مبتلا به بیماری کرون ممکن است در تلاش برای مدیریت علائم، رژیم غذایی خود را به شدت محدود کنند، که همچنین می تواند منجر به سوء تغذیه شود. بنابراین برای جلوگیری از کمبود مواد مغذی در بیماری کرون، استفاده از استراتژی های غذایی زیر پیشنهاد می شود:
- وعده های غذایی کوچک و مکرر بخورید: وقتی التهاب در روده وجود دارد، جذب مواد مغذی کافی دشوار است. در این شرایط، خوردن چندین وعده غذایی کوچک، چند بار در روز، به جای دو یا سه وعده غذایی بزرگ، به بدن فرصتی برای جذب مواد مغذی می دهد. به علاوه، حجم کمتر غذا می تواند به جلوگیری از نفخ و درد شکمی که می تواند ناشی از احساس سیری بیش از حد باشد، کمک کند.
- هیدراته بمانید: از آنجایی که افراد مبتلا به بیماری کرون اغلب دچار اسهال می شوند، توصیه می شود که روزانه دو تا سه لیتر نوشیدنی های بدون کافئین و غیر الکلی مصرف کنید تا هیدراتاسیون را دوباره تامین کنید.
- از رژیم های حذفی خودداری کنید: وقتی علائم ناخوشایند و ناتوان کننده ای دارید، معمولاً غذاها را حذف می کنید تا احساس بهتری داشته باشید. با این حال، با توجه به خطر بالای سوء تغذیه برای افراد مبتلا به بیماری کرون، پیشنهاد می شود قبل از حذف مواد غذایی از رژیم خود، حتما با یک متخصص تغذیه صحبت کنید. یک متخصص تغذیه می تواند سطح تغذیه یک فرد را ارزیابی کرده و توصیه هایی را برای اطمینان از برآورده شدن نیازهای غذایی او ارائه دهد.
عوارض جانبی و خطرات بیماری کرون چیست؟
به طور کلی، چندین عارضه مرتبط با بیماری کرون وجود دارد. این خطرات عبارتند از:
- انسداد روده: با گذشت زمان، بیماری کرون می تواند باعث ضخیم تر و باریک شدن دیواره روده شود که می تواند باعث انسداد غذا یا مدفوع شود.
- سوراخ شدن روده یا شقاق مقعد: پارگی های کوچک می تواند در روده یا مقعد ایجاد شود و باعث خونریزی، خارش یا درد شود.
- فیستول: التهاب می تواند از دیواره های روده عبور کند و باعث ایجاد تونل (فیستول) شود که ممکن است عفونی شود.
- آبسه: کیسه های متورم چرک نیز می تواند در امتداد دیواره های روده در نتیجه التهاب ایجاد شود و باعث درد و عفونت شود.
- سوء تغذیه: التهاب در روده کوچک می تواند مانع جذب مواد مغذی در بدن شود.
- ایجاد زخم: زخم های باز ممکن است در دهان، روده ها، مقعد و یا پرینه (ناحیه بین مقعد و اندام تناسلی) در نتیجه التهاب در دستگاه گوارش ایجاد شوند.
- ایجاد علائم خارج روده ای: کرون ممکن است به سایر قسمت های بدن پیشرفت کند و باعث التهاب در استخوان ها، مفاصل، چشم ها، پوست و کبد و سایر اندام ها شود.
به طور کلی، فردی که مبتلا به بیماری کرون یا مشکوک به این بیماری است، ممکن است علائم بیماری کرون را داشته باشد، باید از نزدیک با پزشک، متخصص گوارش و یک متخصص تغذیه برای تشخیص علائم و تدوین یک برنامه درمانی برای کمک به مدیریت علائم و جلوگیری از سوءتغذیه همکاری کند. در حالی که هیچ درمانی برای بیماری کرون وجود ندارد، درمان علائم بیماری کرون برای جلوگیری از عوارضی مانند انسداد روده و سوراخ شدن روده مهم است. اگرچه بیماری کرون یک بیماری مزمن است، اما معمولاً امید به زندگی را تحت تأثیر قرار نمی دهد و افراد مبتلا به این بیماری می توانند با درمان مناسب و مدیریت علائم زندگی طولانی داشته باشند.
اگر شما نیز تجربه ای در رابطه با بیماری کرون دارید، حتما در قسمت کامنت با ما در میان بگذارید.
